Opis kształtu i ruchu krętków został po raz pierwszy podany przez Schaudinna i Hoffmanna w 1905 r. Krętki blade oglądane w mikroskopie świetlnym w stanie żywym przedstawiają się jako delikatne twory spiralne, o ostro zakończonych biegunach. Długość ich waha się od 5 do 20 g , grubość od 0,1 do 0,2 g. Skręty regularne i ostre, w liczbie 4—14, mają głębokość 0,5—1 g i długość około 1 g. Seąueira na podstawie analizy kierunku skrętków i zmian zachodzących w ciele krętków w czasie ruchu doszedł do wniosku, że krętki nie są prawdziwymi spiralami, lecz tworami falistymi, o krzywiznach ułożonych w jednej płaszczyźnie.