Na podstawie licznych badań Turner wykazał, że różne szczepy Treponema pertenue i krętków powodujących endemiczne krętkowice tropikalne odznaczają się wirulencją w stosunku do królika, i opisali.zależność obrazu zmian doświadczalnych od cech szczepowych krętków. Pearce i Brown zwrócili pierwsi uwagę na charakterystyczne cechy obrazu klinicznego rozwijającego się po dojądrowym zakażeniu królika szczepami T. pertenue. Zakażenie to wywołuje zwykle zmiany o charakterze periorchitis, natomiast rzadziej poronny obraz orchitis luetica. Turner i Hollander wykazali, że zmiany rozwijające się do doskórnym zakażeniu T. pertenue różnią się od objawów kiły znacznie mniejszym naciekiem. Autorzy ci używali królików do badań nad epidemiologią frambezji i krętkowiec tropikalnych, ale sądzą, że bardziej przydatne do tego typu badań są chomiki. Leon y Blanco i Oteiza donieśli o udanym objawowym zakażeniu jednego królika i o bezobjawowym zakażeniu trzech dalszych krętkami szczepu T. carateum. Wyniki tych badań nie zostały potwierdzone przez innych autorów, którym jak dotąd nie udało się przeszczepić T. carateum na króliki (Turner i Hollander).