Krętki blade wyosobnione z ustroju mogą zachować typowy wygląd i zdolność do poruszania się przez wiele tygodni, jeśli znajdą się w odpowiednio korzystnych warunkach, ale wirulencję tracą już po kilku dniach. Clark wykazał, że ze zdolności krętków do poruszania się nie można wnioskować o ich wirulencji Stwierdził on mianowicie, że zawiesiny krętków przetrzymywane przez kilka dni stopniowo traciły zdolność wywoływania infekcji u królika, mimo że wykazywały pełną ruchliwość. Zauważył on także, że wstrzyknięcie dłużej przechowywanych zawiesin powodowało przedłużenie czasu inkubacji zmian kiłowych. Krętki blade zachowują wirulencje w tkankach ludzi zmarłych przez okres 1—5 dni. Lacy i Haythorn wyosobnili zjadliwe krętki z martwo urodzonego płodu w 26 godz. po jego śmierci. Gammel i Ecker stwierdzali typowe poruszające się krętki w powierzchownych owrzodzeniach martwo urodzonego płodu w 48 godz. po urodzeniu, ale nie byli w stanie wywołać nimi zakażenia u królika. Zurhelle i Strempel stwierdzili, że krętki mogą zachować wirulencję w kiłowych tkankach w ciągu 3 dni po śmierci. Hu i kol. izolowali zjadliwe krętki z ludzkiej aorty w 32 godz. po śmierci pacjenta. Czas przeżywania krętków w tkankach usuniętych z ciała wynosi, zależnie od warunków przetrzymywania, 1—4 dni. Gammel i Ecker np. nie byli już w stanie zakazić królika kiłową tkanką, którą usunięto przed 72 godz. z ustroju. W pełej krwi,plazmie i surowicy przetrzymywanych w temperaturze 37°C krętki obumierają w ciągu kilku godzin, w krwi przechowywanej w temp 4°C zachowują zjadliwość, nie dłużej jednak niż 72 godz. Wielu autorów było w stanie wywoływać regularnie zmiany kiłowe u królików próbkami krwi chorych na kiłę, które były przechowywane w temp. 4° przez 1, 3 i 24 godz., ale nie udawało im się zakazić królików krwią przechowywaną 72 godz.