Odczytanie wyniku badania można przeprowadzić dwoma sposobami: 1) przez podanie stopnia zahamowania hemolizy (+ + + +), (+ + +), (+ +), ( + ), (±) i (—) w każdej z 5 probówek lub 2) przez wyrażenie wyniku w jednostkach Kolmera wg wzoru S = 4 D, przy czym D jest największym rozcieńczeniem surowicy, które dało całkowite lub częściowe zahamowanie hemolizy. Jeżeli całkowite lub częściowe zahamowanie hemolizy wystąpiło tylko w pierwszej probówce, to przy zahamowaniu (+ + + +) podaje się wynik 4jK, przy (+ + +) 3jK, przy (++) 2jK, przy ( + ) IjK. Jeżeli zahamowanie hemolizy [od (+ + + +) do ( + )] wystąpiło również w drugiej próbówce (D = 2), wynik wyrażony w jednostkach Kolmera wynosi 8jK, przy zahamowaniu hemolizy w 3 pierwszych probówkach (D = 4) 16jK, przy zahamowaniu hemolizy w 4 pierwszych probówkach (D = 8) 32jK. Jeżeli częściowe lub całkowite zahamowanie hemolizy stwierdza się we wszystkich 5 probówkach (D = 40), wynik wynosi 160jK. Odczytanie wyników jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy w szóstej probówce, która jest probówką kontrolną dla badanej surowicy, wystąpi całkowita hemoliza. Wykonanie jakościowego odczynu wiązania dopełniacza wg Kolmera. Jakościowy odczyn wiązania dopełniacza wg Kolmera wykonuje się tak samo jak odczyn ilościowy, z tą tylko różnicą, że nie przygotowuje się rozcieńczeń surowicy. Jakościowy odczyn nastawia się tylko w 2 probówkach, z których jedna odpowiada pierwszej probówce w odczynie ilościowym (próba właściwa) a druga odpowiada szóstej probówce w odczynie ilościowym (próba kontrolna). Wynik badania, zależnie od stopnia zahamowania hemolizy, określa się plusami od (+ + + +), (+ + +), (++), ( + ), (±) do (—). Dla większej precyzyjności odczytu, co ma szczególne znaczenie dla osób nie mających większego doświadczenia, przy zastosowaniu tej metody można się posłużyć skalą porównawczą, przygotowaną z 2% krwinek baranich rozcieńczonych w 0,85% roztworze NaCl w stosunku 1 : 6 oraz ze zhemolizowanych krwinek (roztwór hemoglobiny). Te ostatnie bierze się z probówek miareczkowania amboceptora, w których wystąpiła całkowita hemoliza. Ostatnio niektóre pracownie wassermannowskie posługują się również skróconą modyfikacją odczynu wg Kolmera, polegającą na tym, że czas wiązania w I fazie odbywa się w temperaturze chłodni jedynie przez 1 godz., a nie przez 16 godz., jak w oryginalnej metodzie.