Metoda ta jest obecnie najczęściej stosowanym sposobem doświadczalnego zakażenia królika. Obraz i przebieg kliniczny kiły doświadczalnej wywołanej wprowadzeniem krętków do tkanki jądrowej był przedmiotem bardzo licznych badań, wykonanych w pierwszych kilkunastu latach po dojądrowym przeszczepieniu krętka przez Parodiego. Opisywane przez dawniejszych autorów odmiany kiłowego zapalenia jądra związane były z różnicami techniki doświadczalnej, a w szczególności z cechami materiału używanego do zakażenia. Wyniki dawniejszych spostrzeżeń zostały omówione i ocenione w monografiach Mulzera, Gastinela i Pulvenisa, Owczynnikowa. Metoda dojądrowego zakażenia została udoskonalona w ciągu ostatnich 20 lat głównie przez badaczy zajmujących się przygotowaniem antygenów do odczynów krętkowych. U królików zakażonych znaczną ilością zjadliwych krętków występuje po 6—14 dniach ostre, rozlane zapalenie kiłowe jądra (orchitis luetica diftusa s. interstitialis). Jądro jest w całości powiększone, obrzękłe i nacieczone. Zmiany w tym okresie rozwoju orchitis luetica recens są używane do przygotowania antygenów stosowanych w odczynie Nelsona i w innych odczynach krętkowych. Zmiany zapalne narastają następnie przez okres kilku dni i dochodzą do szczytowego nasilenia w 7—10 dni po wystąpieniu pierwszych objawów. Rozmiary zmienionego jądra przekraczają wówczas znacznie normalną wielkość tego narządu. Po upływie kilkunastu dni rozpoczyna się powolne ustępowanie stanu zapalnego. Zwykle ostry stan zapalny przechodzi w zapalenie przewlekłe, charakteryzujące się wchłonięciem jedynie części nacieku i utrzymywaniem ograniczonych, twardych, guzowatych ognisk (orchitis luetica circumscriptg). W następnym okresie dochodzi do wchłonięcia ograniczonych nacieków i częściowego zaniku tkanki jądrowej. Częściej jednak następuje rozpad i tworzy się owrzodzenie o wyraźnie ograniczonych brzegach i nacieczonej podstawie. Owrzodzenia te, przypominające olbrzymią zmianę pierwotną u człowieka (scleiosis gigantea), goją się z różną szybkością, prowadząc niekiedy do częściowego zniszczenia jądra i zrostów między jądrem a moszną. Zakażenie dojądrowe, dokonane mniejszą ilością krętków lub krętkami o osłabionej zjadliwości, z reguły nie wywołuje typowego obrazu ostrego, rozlanego zapalenia jądra. W przypadkach tych po przedłużonym okresie wylęgania może) rozwinąć się od razu przewlekłe, ograniczone zapalenie jądra (orchitis circumscripta).