Uogólnione zmiany kiłowe mogą rozwinąć się u królika po zakażeniu wszystkimi opisanymi metodami, jednak najczęściej występują no zakażeniu dożylnym lub dosercowym. Chesney i Schipper stwierdzili zmiany uogólnione u 18% królików zakażonych śródskórnie, 52% zakażonych dojądrowo i u 96% zakażonych dożylnie. Objawy kiły uogólnionej występują u królika zwyczajnie po upływie kilku tygodni lub kilku miesięcy po zakażeniu. Frazier spostrzegał objawy uogólnione kiły króliczej również po upływie 2 i więcej lat od chwili zakażenia. Zmiany uogólnione najczęściej mają charakter przerzutowego kiłowego zapalenia jądra, swoistego zapalenia rogówki oraz zmian skórnych, umiejscowionych zwykle na grzbiecie i skrzydełkach nosa, na małżowinach usznych, na skórze kończyn górnych i dolnych, na ogonie, na prąciu, a także zmian na skórze i błonach śluzowych narządów płciowych i odbytu. Objawy występujące na skórze i błonach śluzowych mają zwykle charakter grudek lub krost. Rzadziej spostrzega się wykwity odpowiadające osutce plamistej. Cechą charakterystyczną zmian grudkowych jest skłonność do rozpadu i tworzenia się głębokich owrzodzeń. Zmiany kostne dotyczą najczęściej kończyn przednich, śródstopia, kości nosa i czaszki oraz ogona. Zwykle mają one początkowo charakter yeiiostitis, a następnie niekiedy przechodzą na tkankę kostną. Brown spostrzegał również obraz zmian kostnych przebiegający od początku po postacią osteomyelitis luetica. Kiłowe uszkodzenie kości u królika prowadzi często do samoistnego złamania. W bezpośrednim sąsiedztwie zmian swoistych tkanki kostnej powstają często owrzodzenia w obrębie skóry i tkanki podskórnej.