Hill i Gordon stwierdzali u chomików zakażonych Treponema pertenue początkowo powstawanie grudek, a następnie rozległych zmian, charakterystycznych dla frambezji, na górnej wardze, nozdrzach, uszach, łapach, a także w okolicy krocza, pachwin i ogona. Objawy te mają skłonność do samoistnego ustępowania. U części zwierząt występują po okresie utajenia objawowe nawroty frambezji. Hill i Gordon stwierdzili, że 10-krotne zwiększenie ilości krętków skraca okres wylęgania frambezji mniej więcej o 4 dni. Turner i Hollander stwierdzili, że u chomików przebieg i obraz zakażenia krętkiem bladym i innymi krętkami patogennymi zależny jest od właściwości szczepów doświadczalnych. Autorzy ci, obserwując zakażenie doświadczalne u 1100 chomików, opisali trzy charakterystyczne typy oddziaływania chomika na zakażenie w zależności od różnic szczepowych krętków użytych ‘do zakażenia. Zakażenie krętkiem bladym przebiega zwykle bez wyraźnych objawów klinicznych w zakresie skóry i błon śluzowych, natomiast stwierdza się wyraźne powiększenie węzłów chłonnych, które zawierają znaczna ilość krętków bladych. Bezobjawowy przebieg krętkowicy doświadczalnej wraz z typowymi zmianami w węzłach chłonnych spostrzegali Turner i Hollander u chomików zakażonych szczepem Nicholsa oraz czterema innymi szczepami krętka bladego. Obraz zakażenia T. pertenue i krętkami wyodrębnionymi od chorych na krętkowice endemiczne charakteryzuje się zarówno zmianami skórnymi, jak i powiększeniem węzłów chłonnych. Zmiany na skórze mają skłonność do obwodowego szerzenia się, a w części przypadków również do rozpadu. Ustępują one samoistnie po kilku miesiącach. Ten typ zmian stwierdzono u chomików zakażonych szczepami T. pertenue wyodrębnionymi od chorych z terenów Indonezji i Haiti oraz u zwierząt doświadczalnych zakażonych T. bejel, T. di- chuchwa oraz szczepami kiły endemicznej, wyodrębnionymi z terenu Bośni. Obraz rozległych zmian wywołanych przez T. pertenue spostrzegano u 129 chomików zakażonych krętkami wyodrębnionymi od chorych z wysp Samoa. Zmiany te w większości przypadków powodowały rozległy rozpad. Mimo rozległych zmian skórnych nie stwierdza się u chomików zakażonych wymienionymi szczepami T. pertenue żadnych zmian w węzłach chłonnych.